Hoe gaat het?

Het is weer tijd voor een nieuw verhaal na ruim 2weken tijd.. Ik merk wel dat ik steeds minder tijd heb om op me blog te schrijven... Het is wel belangrijk omdit te doen dus moet het zeker goed bijhouden!! Wat is er gebeurd en wat gaan we doen?

Zoals de meeste wel weten, heb ik na het eten van te veel (wild)vlees een voedselvergiftiging opgelopen. De kruikendokter in het dorp wist wel een toverdrankje voor me inelkaar te puzzelen wat me beter moest maken. Wonder boven wonder was het na een paar dagen helemaal over. Dus ik ben weer helemaal de oude en heb alweer een hoop meegemaakt.

Te beginnen met 2 weken geleden: we zijn naar Ilaro gegaan dat is Ogun state ten oosten van Ilesa. Het was echt een reis om blauwe billen van te krijgen. We zouden vroeg vertrekken om te voorkomen dat we in het donker zouden reizen, dat is niet echt een advies en al helemaal niet in een vreemde state waar je niet verblijft. Het gebeurd regelmatig dat MoPo (Mobile Police) je tegen houdt en ze dus gewoon geld van je willen hebben voor je veder mag rijden en je kan dit soort problemen beter voorkomen dan .... De planning was om 1uur te vertrekken naar Ibadan vanuit daar naar Ilaro te reizen wat ongeveer 4uur zou duren. Vrieden van Emmanuel (onze gids) hadden special een busje gehuurd waar we mee konden rijden en deze zou rond 3uur vertrekken. HELAAS!!! nam onze chauffeur de toeristen route en duurde de reis vanuit Ibadan naar Ilaro geen 4uur maar ruim 7uur.. 'Zucht!!' We hadden ook beter moeten weten toen we de planning gingen maken. Eenmaal aangekomen in Ilaro zijn we meteen naar het Hotel gegaan waar iedereen van de bruiloft zou slapen. We hebben onze spullen in de kamer gedropt en zijn meteen naar de receptie gegaan om wat te eten wat na zo lange reis heb je wel honger. (Yoeri: Honger hebben ze in Afrika!, Lars: Dat is mooi daar ben ik nu.) Die zelfde avond was er ook een feestje / receptie voor een klein groep mensen. Het was echt een top avond wat de rest van de dag zeker goed maakte!! Ik heb heerlijk staan kletsen met iedereen, beetje gedanst en mensen uitgelachen die te dronken waren om te lopen dus helemaal als ze dan gaan dansen. Na laten avond ging het wekkertje weer vroeg om te douche en om te kleden want de kerkdienst begon al vroeg en de receptie in de midag. Het was zeker de moeite waard om de kerkdienst te mogen bijwonen want het heeft wel wat weg van een bruiloft in Nederland alleen meer muziek, gedans en hoop traditionele evenementen wat het erg bijzonder maakt.Helaas hebben de receptie na de kerkdienst niet kunnen bijwonen omdat we nog een lange reis naar huis moesten maken... Wat nog langer heeft geduurd dan de heenreis en ik echt gesloopt was toen ik thuis aankwam.

Het droog seizoen is begonnen en dat merk je wel, het is veel te warm om tussen 11 en 3 in de zon te lopen en het is elke dag weer zoeken naar verkoeling om de dag door te komen. Akin heeft een aantal watertonnen om in het regen seizoen water op te vangen zodat hij geen water uit de put hoeft te halen.. Dus ik kon het niet laten om deze te vullen en me zwembroek aan te doen om er even in te gaan zitten! Dat was echt een verademing.. Dus wanneer je een tip hebt? Let me know.. We helpen de kinderen in de buurt ook graag aan verkoeling. We hebben een school aan de overkant van het huis en niets is zo leuk om regelmatig een emmertje met water over het hek heen te gooien. Dat doe ik natuurlijk alleen wanneer je lekker in de hangmat ligt en er 10 negertjes over het hek naar je staan te kijken... Want wit persoon is al bijzonder en al helemaal 1 die in een hangmat van de zon aan het genieten is.

Geld is een groot probleem in het land en wanneer mensen de mogelijkheid krijgen om het te verdienen / stelen zullen ze dat dus ook doen. We wonen in het huis van Akinpelu Akintola en we eten regelmatig bij Mrs. Fakande en zij is tevens onze projectleider. We betalen iedere maand netjes onze huur aan haar en zij hoort een gedeelte of alles aan het gastgezin te geven maar zij had een plan, omdat we regelmatig bij haar eten dacht ze alles in eigen zak te kunnen steken. De huur die we betalen is geen wereld bedrag maar voor Nigeriaanse begrippen wel een goed maandsalaris en het is niet de bedoeling dat iemand zoveel geld verdiend en de andere party helemaal niks... Na veel discussies en hele gespreken met beide zijn we tot de conclussie gekomen dat we niks meer met Mrs. Fakande te maken willen hebben buiten de projecten om. Dat betekend dat we nu al het geld aan Akin kunnen geven en hij regelt nu het ontbijt en (heel soms) het avond eten. We hebben zelfs een heeeeel mooi kookrooster gemaakt met ze drieeen. Hij zorgt wel dat de spullen in huis zijn zodat we lekker zelf kunnen kokerellen.

Een voordeel van zelf koken is dat je ook dingen kan klaar maken die je lekker vind.. Want na 2maanden Yam, Okra en Amala eten komt het echt je neus uit.. Je kan nog beter bladeren van de boom eten. We hebben door een metaalbewerker een BBQ in elkaar laten zetten, noujah een BBQ het is een doosje op 4 pootjes wat op een BBQ lijkt. We hadden die zelfde midag nog een groot stuk vlees gehaald op de markt en 's avonds heeerlijk vlees van de BBQ gegeten. We proberen zo mogelijk variatie in het eten te brengen en zo gezond mogelijk te eten..

We hebben een definitieve planning gemaakt voor December. We hebben een groepje van vrijwilligers uit Ilesa en Ibadan die met ons mee willen reizen. We vertrekken op 8dec van Ilesa naar Abuja de hoofdstad van Nigeria, de stad is bekent om de grote en de rijkdom ten opzichte van de rest van het land. We zullen hier blijven tot 10dec en dan reizen we in een keer door naar Kano State in het noorden. Kano staat bekent als oudste stad en state van West-Afrika en is een woestijn gebied. Het is ook beetje het hart van Nigeria waar een hoop te leren en zien is over de cultuur en de geschiedenis wat het erg aantrekkelijk maakt om een kijkje te nemen. Rond 14 december gaan we weer terug naar Ilesa.. Het was de bedoeling om veel meer te bekijken in het land maar dat is helaas niet mogelijk vanwegen ontvoeringen en aanslagen in andere state. Ik weet wel dat ik in Feb door Ghana en Cameroen wil reizen maar daar heb ik nog geen definitieve planning voor.

Yoeri heeft besloten om op 29dec terug naar huis te gaan, dat is een paar dagen eerder dan de bedoeling was. Zijn visum loopt maar tot 30dec en het is zonde om extra tijd te kopen voor 5dagen en hij heeft daarom besloten eerder terug te gaan naar Nederland. Ik moet kijken hoe het met mij visum gaat als ze mijn visum ook een paar dagen inkorte kom ik ook eerder naar huis dan 4 april. Ik vind het zonde om 2maanden te kopen voor misschien 5dagen.

Het is een aardig verhaal geworden maar ik zal snel van me laten horen omdat we volgende week naar het noorden gaan. Bedankt voor jullie reacties en support. Tot snel!

Planning voor December

Heya, Echt leuk om weer al jullie reacties te lezen en te zien dat iedereen me zo goed in de gaten houdt. BEDANKT IEDEREEN!!!! Na 2 weken vond ik het wel weer tijd voor een nieuw verhaaltje.

Na 6weken in Nigeria begint de heimwee soms wel beetje op te spelen.. Je mist echt een hoop uit het thuisfront en dat is wel jammer.
- Geboorte van Layla
- Foto's van Fleur dat ze alweer staat, laatste keer dat ik haar zag kon ze alleen kruipen en ze wordt echt groot.
- De intocht van Sinterklaas
- Verjaardagen
Natuurlijk mis ik ook de vrienden, familie en het zijn in Nederland. Heerlijk 24/7 stroom en een goed bed om in te slapen. Gelukkig krijg ik voor al het missen wel echt een wereldervaring terug (dat maakt toch wel een hoop goed).

Zo zijn we afgelopen weekend naar de watervallen geweest ongeveer 45 minuten buiten Ilesa. Als je aankomt kijk je eerst tegen een groot bos die tegen een berg opgroeit en wanneer je uitstapt hoor je het water al naar benede vallen. Het is wel een hele reis om naar boven te komen omdat je een heel stuk moet klimmen door de bergen maar elke stap die je zet wordt je meer nieuwsierig omdat het geluid steeds harder wordt en de gaten tussen de bomen steeds groter. Na 15min klimmen sta je dan voor echt een PRACHTIGE!!! waterval midden in het bos halve wegen de berg en dan komt het stille van even niks zeggen en alleen maar kijken... We zijn met Emmanuel (onze gids) geweest en hij wist een kleine stijle route langs de waterval omhoog wat glad en op sommige plekken best gevaarlijk is. Zo avontuurlijk als ik ben kan ik natuurlijk geen nee zeggen en hebben we besloten naar boven te klimmen. We zijn omhoog geklommen tot level 3 van de 7, we hebben besloten niet hoger te gaan omdat het te gevaarlijk zou zijn. Toen was het natuurlijk tijd voor een duikje in het water en zwemmen onder de waterval en dat was HEERLIJK!!! en geweldige ervaring om een keer te doen. Ik zal zeker snel alle foto's online zetten.

Het leven in Ilesa wordt steeds leuker omdat ik steeds meer mensen ontmoet en de stad beter ken waardoor je de betere plekjes van de stad makkelijker kan bezoeken en bewonderen. Zo hebben we ook ontdekt dat een super heerlijk zwembad is in de buurt in de plaats Iloko. Hier kan je echt heerlijk afkoelen door een frisse duik te nemen. Iloke ligt ongeveer 15min rijden van Ilesa en dus prima te bereiken is met de taxi dus wanneer het super warm is kunnen we even afkoelen. Op School gaat het les geven prima en zit het plezier er nog steeds in! Wel grappig om te zien dat ze steeds meer willen weten van je. Hoe ziet het land eruit? Is Nederland ook zo warm? Hoeveel inwoners hebben jullie? De gevaarlijkste vraag die ze stellen 'Gelooft u in god?' Wanneer je die vraag krijgt moet je heeeeeeel goed opletten wat je gaat zeggen. Voor je het weet jong of oud heb je een discussie te pakken en willen ze weten 'hoe, wat en waarom?' en ze geven niet op tot je toe geeft dat je er wel in geloofd. De bijlessen in het Weeshuis loopt ook op rolletjes maar het verschil met lesgeven op school is toch wel enorm. Wat ik op school 1 kan uitleggen moet daar gewoon op 4 a 5 verschillende manieren voor ze eindelijk begrijpen wat je bedoelt. Niet omdat ze slecht zijn in Engels maar omdat ze gewoon traag van begrip zijn. Dus soms komen de appels maar te voorschijn om dingen even makkelijk te maken!

We zijn ook druk bezig met het plannen van de December maand. Omdat in het Noord-Oost en Zuiden van Nigeria hoop onrust is moet je heel voorzichtig zijn waar je heen gaat en met wie. We willen graag met 5 mensen gaan reizen naar Kano State in het Noorden en Serti in het Oosten. In Kano State is bezonder omdat het de oudste State van West-Afrika is en hoop geschiednis en cultuur is, in Sirte vind je paar goede Wildlifeparken met iets meer naar het zuide de beste apen verblijf van Afrika midden in het regen woud. Kort om allemaal de moeite waard om zeker een bezoekje te brengen!! Voor we er heen kunnen moeten we goed overleggen hoe we reizen en of het veilig is en dat wordt bepaalt door de SSS (State Security Service) de soort FBI van Nigeria de weten waar het onrustig is. Ik en Yoeri hebben ook plannen gemaakt om naar Ghana te gaan in December, moeten alleen even uitzoeken hoe het zit met onze visa en of we extra visa moeten aanvragen enzo ja wat het kost natuurlijk. Wanneer de dingen definitief worden zal ik jullie zeker op de hoogte stellen laten weten welke plaatsen we gaan bezoeken en wat daar te beleven is.

We hebben ook een bruiloft gehad van bekende van Mrs. Fakande. Het was een kleine bescheiden bruiloft maar zeker interessant om te zien! Trouwen doen ze hier in 2dagen met als afsluiting een feestje natuurlijk. Dag 1 is het vragen van de hand aan de schoonouders met een hoop gedans en muziek met als afsluiting een kleine beschijden receptie met een hapje en flinke borrel. Dag 2 is de kerk dienst (die we over hebben geslagen omdat we dit weekend ook een bruiloft hebben in Lagos) en dan het echte mega feest. Waar iedereen welkom is: vrienden, familie, buurt genoten en eigelijk heel Ilesa! Ze hebben een live bandje waar volop gedanst, gegeten en gezongen wordt echt super leuk om een keer te mogen bewonderen. We gaan dit weekend weer naar een bruiloft in Lagos State dat is Zuid-West van Nigeria van een vriend van Emmanuel. Dit moet een mega feest worden en zal ik zeker foto's maken en mooi verhaal over schrijven. Na de bruiloft ga ik dinsdag naar Ibadan toe om Janna te bezoeken, zij is ook een vrijwilliger in Nigeria en ze heeft me uitgenodigd om de stad nog eens te bewonderen. Aangezien zij al 5maanden in Ibadan woont kent ze de stad veel beter dan mij en wil ze me graag een rondleiding geven. Ik zal volgende keer een uitgebreid verslag geven hoe het was.

Nu weten jullie weer wat ik allemaal heb gedaan en wat er op de planning staat voor de komende tijd. Ik zal proberen zo snel mogelijk weer recente foto's te plaatsen en klein verhaaltje erbij en snel weer een nieuw verhaal plaatsen.

Bedankt voor jullie support en complimentjes en kan niet wachten op de nieuwe reacties, kijk er echt naar uit!! Tot snel.

Wat doen we nou eigelijk + een feestje

na een paar weekjes in nigeria te zijn begint alles een beetje normaal te worden en een ritme te krijgen. Zo gaan we 3 a 4 dagjes per week naar school, 1 a 2 dagen werken op de office en 2 avondjes les geven in een weeshuis omdat de kinderen achterstand hebben. We hadden afgelopen weekend een begravenis en een feest, dat kan dus blijkbaar heel goed samen en ik heb wereld ervaring gehad!

begin bij het begin.. Het project op Potter and Clay School begint steeds meer vorm te krijgen en de lessen worden steeds leuker. Wanneer kinderen een nieuwe leerlaar hebben moeten ze altijd even wennen en zeker als het ineens een blanke man is die ze eigelijk nog nooit van zo dichtbij hebben gezien. Het is natuurlijk ook raar hoe ik Engels praat want hun Engels staat dus echt niet gelijk aan dat van de rest van de wereld... (dat is soms echt een taal barriere) maar met wat handen en voeten werk komen we er eigelijk altijd wel uit. In het begin zijn ze allemaal stil en verlegen maar je merkt wel dat ze je steeds meer gaan uitproberen om te kijken hoe ver ze kunnen gaan, maar de harde hand of een liniaal lost veel op! of... nou genoeg manieren natuurlijk. We hebben ook 3 computers op de kop getikt voor school en hebben software gekocht (iligale cd's van de zwarte markt) en geinstaleerd op de computers. Dit zijn typecursussen voor hun en we hebben ook een eigen les programma met uitleg over de computers. Dus paar uurtjes per week kunnen ze ook lekker pielen op de computers.

We hebben ook een project voor Living Hope Care (Lihoc). Zij houden zich vooral bezig met kinderen / ouderen met HIV / aids of tuberculose en proberen de mensen te informeren over de gevaren en gevolgen van deze ziektes maar ook hoe ze het kunnen behandelen. Wij zijn eigelijk extra pion in dit gebeuren en verstrekken soms informatie aan sex werker (grofgezegt: Hoeren), ook krijgen zij een test om te zien of ze niet al besmet zijn.. We geven dan ook gratis condooms weg zodat ze in ieder geval de volgende klanten niet besmetten of zelf ziek worden. Gelukkig is dit zelde dat we langs gaan want dat is echt onmenselijk en vreselijk om te zien allemaal... Maarjah, helaas moet het wel gebeuren. We bemoeien ons ook lekker met de organisatie van Lihoc met echt de saaiste vergaderingen ooit... Wij proberen dan beetje leven in de tent te gooien en er nog wat van te maken.

natuurlijk blijft het daar niet bij... ben niet gekomen om op mijn luie kontje te zitten en heerlijk bruin te worden. (wordt ik gelukkig toch wel!) We geven bijles op een weeshuis in de avond uurtjes (dinsdag en donderdag). Dit is wel heel leuk om te doen! We gaan soms ook met ze voetballen op een veldje bij hun in de buurt omdat ze veder eigelijk niks te doen hebben in het huis. Dus met een Oyibo een potje voetballen en ze scheenen helemaal blauwschoppen is natuurlijk als een wereld uitje voor de kinderen. na paar uurtjes voetballen / het grasveld water geven moet je wel weer paar liters water drinken :)

Afgelopen zaterdag hadden we een begrafenis van een vrouw uit de wijk. De kerkdienst was echt eer om te mogen bijwonen.. Dat is zo super om een keer te hebben mee gemaakt! Het is echt een feestje met een hoop gezang en gedans. (Extra informatie: Ieder feest / begravenis heeft zijn eigen dress-code en wordt dus ook verwacht dat je in deze kleding verschijnt. Het zijn pakken gemaakt van lappenstof (native cloth), de familie heeft zijn eigen kleur en de gasten hun eigen kleur). na de kerkdienst ga je met ze alle, echt met ze alle dat zijn dik 100mensen naar een groot grasveld waar een tentje staat en vervolgens nog eens 100mensen zijn om 1 wild, dik, groot en geniaal feest te geven ter nagedachtenis van haar. Het meest byzonderen van deze feestjes zijn het strooien met geld... Wanneer je de dansvloer op gaat en mensen waarderen de moeite of vinden je goed dan plakken ze geld op je gezicht wat natuurlijk blijft plakken omdat je zweet. Maar als een echte Oyibo op een feestje en dan ook nog dansen dan trek natuurlijk de aandacht van iedereen wat dus betekend (KASSA!!!!!!!!!). Maar al het geld wat je hebt verzamelt is niet bedoelt om te houden maar te verdelen onder de kinderen / arme mensen op straat.. Die staan dus ook met een grote massa rond om de tent met hun handjes omhoog. Wij hebben dus het geld maar eerlijk onder hun verdeeld + wat extra uit onze eigen zak natuurlijk!

Helaas heb ik geen tijd meer maar zal volgende keer snel weer wat foto's uploaden en nieuw verhaaltje posten.. totsnel iedereen en mis jullie wel :(

Week 4 (kort verhaal, sorry)

Vandaag wordt een kort verhaaltje.. ik heb helaas niet zo heel veel tijd meer omdat het internet echt belachelijk langzaam is vandaag

Het geeft me een goed gevoel dat ik 's avonds wakker lig van het warme weer omdat het nog steeds rond de 30graden is en jullie HEERLIJK BEVRIEZEN!! Van de week ook heerlijk vanuit me hangmat naar de sterren liggen kijken en wat een uitzicht zeg. Het zijn er zoveel meer dan in Nederland.

We zijn van de week naar Akin (de man bij wie we wonen) zijn werk gegaan om te kijken wat hij allemaal uitspookt op het werk. 1 woord: Geen drol.... Hij is hoofd van de IT afdeling en hij werkt voor de Regionale regering van Ilesa. Hij moest om 8uur op zijn werk zijn en kan je vertellen wij waren er pas om 11uur en toen begon het feest. Na 500x handjes schudden en 3.000x te hebben gereageerd op Oyibo! waren we eindelijk in zijn kantoor. Het opstarten van zijn dag duurd ook een uurtje want eerst even eten, computer aanzetten en nog wat nevenactiviteiten.. Dus rond 1uur was hij klaar om te werken. Vraag me niet wat hij moest doen maar hij heeft tot uurtje of 3 beetje zitten niksen en toen moesten we zijn baas ontmoeten die ons geld heeft gegeven in de stad om wat te gaan eten en daarna zijn we weer naar huisje gegaan want het was alweer 4uur. Dus zijn werkdag zat er alweer op, Ik zou me sirieus na 2dagen helemaal dood vervelen van het niks doen!

Gelukkig de dagen erna waren stuk activeren want Ik moest gewoon werken bij Potter & Clay (de school waar we les geven) De lessen gaan wel goed en heb het zeker naar me zin op de school. Je merkt wel dat het verschil tussen leerlingen echt enorm is, je hebt paar slimme kinderen en de rest is gewoon echt niet vooruit te krijgen en in begin doe je er nog veel moeite voor maar je merkt gewoon dat het echt geen zin heeft. Dat is best moeilijk om te zien omdat je ze graag wil helpen maar het totaal geen effect heeft. Maar ondanks alles zijn ze wel heel blij dat ik in ieder geval de moeite neem om het toch te proberen. Na een bedanken en lieve lach geeft het je toch weer een beetje kracht en zin om door te gaan met de les. Zoals ze hier zeggen: Ocse (Bedankt). We proberen ook veel te helpen in de school door bijv nieuwe spelletjes te verzinnen op vrijdag. Vrijdag is sport dag en yoeri kwam met een geweldig idee om Dogdeball te introduceren. We hebben het spel een beetje uitgelegt maar we gaan het van de week proberen of het een succes wordt.

Yoeri is deze week ook ziek geworden hij had / heeft Malaria opgelopen. Zelfs als je pillen slikt kan je nog steeds ziek worden want het verhoogd je weerstand tegen Malaria maar voorkomt het helaas niet. Naar het ziekenhuis gaan doe je ook niet voor je plezier want alles duur echt eeuwen hier in Nigeria. Het duurde ongeveer 2uur voor we in het ziekenhuis waren en eenmaal daar hebben we 4uur moeten wachten voor een dokter eindelijk om het idee kwam om eens wat patienten te helpen... Gelukkig gaat het nu wel een stuk beter met hem en zal hij binnen een paar dagen weer de oude moeten zijn.

Ik zal proberen van de week nog meer te schrijven er is nog zoveel meer gebeurd maar heb helaas geen tijd meer. Ik hoop dat alles goed gaat veder in Nederland? Ik vind het idee van Martin wel erg leuk.. Totsnel en zal dan weer een paar foto's mee nemen.

Foto's

Ik heb eindelijk foto's online kunnen zetten maar alles duurd zo lang,, heb er helaas maar een paar kunnen doen, dit heeft me een uur gekost.

Dus volgende keer zal ik er weer een paar doen!

Totsnel!

Week van de ontdekking!

Ik vind echt leuk om iedereen zn reacties te lezen maar heb helaas te weinig tijd om overal op te kunnen reageren. Ben me camera vergeten 'Bloos!!' sorry.. sorry.. sorry.. hoop dat een mooi verhaal een hoop goed maakt.

We hebben vorige week een rondje scholen gedaan waar we les willen geven, we zijn uit gekomen bij 'Potter and Clay' de school is pas een jaar oud maar ziet er voor Nigeriaans begrip wel redelijk uit. We zijn bezig met ons eigen project binnen de school, Ik ga me bezig houden met wiskunde en Yoeri met engels. We hebben meerdere klassen waar we les aan geven in de leeftijd van 5jaar tot jaar of 12. De eerste les dag was het mooist omdat de meeste kinderen nog nooit een Oyibo 'een blanke' hebben gezien. Maar heb ook gemerkt dat we niet alleen les geven vaan de kinderen maar ook de docenten zo moesten we een docent dus even uitleggen hoe de tijdlijnen op de aarde werkte en tijdens mijn les heeft hij me 6keer lastig gevallen om simpele rekenopdrachten voor hem op te lossen. Hoofdrekenen is zeker niet het sterkte vak van de Nigeriaanse bevolking... Yoeri en Ik hebben de eerste dagen echt staan kijken hoe weinig deze docenten eigelijk weten maar voordeel is dat wij daardoor natuurlijk extra slim lijken :)!! Daarnaast hebben we ook 3 oude verrachte pc's op de kop getikt zodat we ze een beetje met een computeren kunnen leren omgaan. Met de computer lessen zijn we nog niet begonnen omdat we eerst een generator moeten kopen / regelen om stroom te hebben maar de voorbereiding is al gedaan.

Na he klagen van vorige week ben ik op ondekings reis gegaan om lekker en goed eten te kunnen score maar dat is toch echt moeilijk dan je denkt. We zijn naar een paar lokale restaurantjes gegaan om te vragen of ze westers eten verkopen en dan is het standaard antwoord 'NEE!!'.... Tot iemand eindelijk 'Ja' Zei en het waren echt patatjes die heerlijke vetten aardappelen, het kwijl liep me letterlijk al in de mond bij het idee om maar 1 zo heerlijk frietje in me mond te stoppen. TOT!!! ik de prijs zag van een bordje patat meer als 1.000nira dat is omgerekend meer dan 5euro maar ik dacht koste wat kost ik ga heerlijk patatjes eten, toen kwam echter de tweede teleur stelling het zou wel 45min duren na een kort beraad dacht ik er nog steeds het zelfde over ik wil zo heerlijk bord patat dus wederom stemde ik in... altijd weer een maar natuurlijk.. kwam teleurstelling nummer drie. Het was toch niet mogelijk om patatjes te maken *ZUCHT!!!* daar ging me laatste hoop. Hij had natuurlijk verwacht dat ik bij een hoge prijs en lange wacht tijd zou afhaken maar ik had zo trek dat het me vrij weinig kon schelen. Ik liep met Yoeri terug naar ons mooie bergje waar het huisje staat..TOT JA WEL!!! wij iemand tegen kwamen die aardappels verkocht *PING!* daar was het lampje. Wij een zak aardappels gekocht en olie. Die avond hebben we dus heeeeeeeeeeeerlijk patat gegeten en zelf gemaakt dus 5x zo lekker. Leukste van het hele verhaal: Het koste ons 15min en 300nira nog geen 1,5euro.

Naast de ontdekking van het eten hadden we van de week nog een paar ge-wel-dige ideeen. We zijn gister gewoon lekker in de regen buiten gaan staan met een flesje shampoo en hebben heerlijk kunnen douche! We hebben ook de hangmat (van Oom Ferdy, die ik 3jaar geleden heb gekregen. Echt stoere leger groene!) opgehangen in de tuin. Dus na het werk kunnen we met een tijd schema in de zon liggen en heerlijk bruin worden! BEDANKT OOM FERDY!! :)

Zit echt te balen dat ik weer me camera niet hebben kunnen mee nemen, we hebben van de week een drukke week gehad met het bezoeken van mooie plekjes in Nigeria. Zo zijn we naar 'Secret Forest' geweest in Ibuja de hoofdstad van Osun state. Zeker een mooie plek vol met een waterval, oude rituele beelden, hutjes, muggen en mieren! dat laatste hebben we gemerkt ook.. ik ben helemaal lek gestoken door de muggen en opgegeten door de mieren op me benen maar het was het zeker waard. We zijn daar ook apen tegen gekomen maar die waren maar geintreseerd in 1ding en dat was het eten.

Zaterdagavond zijn we naar een de enige bar / cafe geweest binnen ons compound wat goed wordt bewaakt. 'Prison Club' waar we 3 Nigerianen hebben voorgesteld aan biertje ketsen. (Je slaat met jou fles op de top van de fles van de ander waardoor zijn bier er dus uitspuit) Aangezien Nigerianen niet zo slim zijn steken ze hun vinger in de fles waardoor het nog harder gaat spuiten en draaien ze de fles naar hun gezicht. 1+1= een Nigeriaan onder het bier. Yoeri heeft die avond zo wild heeft staan dansen met een paar Omo dudu's (zwarte mensen) dat hij zijn rug heeft verdraaid dat kwam verdacht goed uit.. Ik ben namelijk de volgende dag met de 2 duitse damens van Living Hope Care 'Imo' op geklomen. Dit is een grote berg net iets buiten Ilesa.. Na paar uurtjes lopen stonden we eindelijk op de top van de berg met een uitzicht waar je U tegen zegt.

Helaas kan ik weer niet alles vertellen en vergeet ik weer de helft maar ik moet alles zo snel type omdat ik bang ben dat het stroom weer uitvalt. Daarnaast gebeurd er zoveel in 1 week dat het ook moeilijk is om dat zoveel mogelijk te vertellen in zo klein mogelijk verhaal. Ik zal zo snel mogelijk foto's plaatsen en een nieuwe verhaal schrijven. Ik wil echt iedereen bedanken voor zijn leuke reactie en ik kijk ernaar uit om de nieuwe reacties te lezen! Nogmaals sorry dat ik niet persoonlijk kan reageren op jullie reacties.

TOT SNEL!!!

Wat een week!

Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen.. Ik heb sinds de laatste keer zoveel dingen mee gemaakt. Ik moet jullie helaas wel teleur stellen dat ik nog steeds geen foto's heb die ik online kan zetten. We hebben helaas maar beperktstroom in dit land omdat de overheid het leuk vind omregelmatigdecentrales plat te gooien.Ben dusdirect vanuit het werk naar een internet cafe gegaan en heb me camera dus niet bij me. Maar het wachten wordt beloond dat beloof ik het kan hier echt super mooi zijn en zeker de natuur.

Vorige week donderdag zijn we naar het nationaal museum van Nigeria gegaan waar we (turbo) rondleiding kregen. Normaal gezien zou je er een uurtje over doen om alles te kunnen zien + een mooi verhaal maar zij kreeg het voor elkaar dat we na ca. 10min weer buiten stonden. Dus veel gezien en geleerd heb ik zeker niet maar wat ik heb gezien en kunnen volgen van het verhaal was wel boeient. De weg terug naar het kantoor van Syto stopte de taxi er mee en dat is hierheel normaal want van het woord 'APK' hebben ze hier zeker nog nooit gehoord. Wat ik helemaal byzonder vind is dat hier gewoon 2 mensen op de bijrijders stoel zitten en 5 soms wel 6 mensen op de achterbank.

We zijn later op de midag naar Musa gegaan dat is een nigeriaanse kunstenaar ik noem het meer een toeristewinkeltje want hij heeft maar 1 doel en dat is zoveel mogelijk rommel verkopen zoals: kaarten, beeldjes, sleutelhangers, etc. Zijn winkeltje / botiek zit onder een voetbal stadion we zijn dus later nog even boven op het stadion geweest dat was wel mooi om te zien. Aangezien Ibadan voor 90% laag bouw is kan je van zo punt bijna heel de stad zien.

We hebben ook een soort inburgingscursus gehad, yoeri en ik hebben helemaal dubbel gelegen van het lachen.Het islastig om detaal teleren maar wel erg leuk en wanner een Oyinbo (een wit persoon) huntaal spreekt gaan ze helemaal stuk van het lachen. Zowiezo witten mensen in dit land isal heel byzonderdusdat we losse woordjes spreken vinden ze helemaal geweldig.

Vrijdag hebben we besteed om naar Ilesa te gaan. Die ochtend hadden we gelukkig stroom en water dus hebben ons snel opgefrist en spullen in gepakt voor we naar Ilesa toen gingen. Reizen in dit land is een heel avontuur. De wegen zijn echt om te huilen en zei rijden hier 100 (als ze het halen) in hun 4 want door schakkelen naar de 5e versnelling is een luxe. Verwacht dus niet dat een weg van een uur eenuur duurd maar reken makelijk op 3uur. Ze bereken de reis tijd ook van (border to border) rand van de stad tot rand van de stad dat is al uniek.

Ons gastgezin is meer een 'gast'. Hij heet Akineen Nigeriaan van 26die helemaal alleen in zijnvaders huis woont die vorig jaar is overleden enhij wou graag wat gezelschap.Het huis iswel oke maar verwachter niet te veel van. We hebben een bed, toilet en umhh..... dat is het eigelijk.Onze douche is een emmer met water en klein bakje om het water over jezelf heen te scheppen.

Het had veel erger kunnen zijn want we hebben Emanuel ontmoet die woont sirieus in een kamer van 1m bij 1m met een bed en kledingkast, eten doet hij buiten de deur en douche doet hij onder de regen. dus dan hebben wij het nog luxe!Als je dit soort dingen ziet is dat zo byzonder en inmens dat je hem het liefst geld wil geven maar je weet eigelijk toch dat hij er niks aan heeft omdat het verdwijnt..

We hadden vandaag onze eerste werkdag. Werken kan je het niet echt noemen omdat alles met een tempo van lik me versie gaat maar we hebben gekeken bij3 scholen die onze hulp nodig hebben. morgen nemen we een besluit welke school we gaan helpen en een werkplan maken. Hierin gaan we plannen maken voor de komende weken maar hier zal ik volgende keer meer over vertellen.

Wilwel nog eenvacaturen open stellen voor een goede kok want ze hebben hier maar 2 smaken: Pittig of smaakloos. De eerste dagen moet je eraan wennen maar na paar dagen weet niet niet beter alles wat je kan eten gaat in dat gat onder me neus.

Ik kan echt nog uren door schrijven over wat ik allemaal nog heb gezien en mee gemaakt maar daar heb ik helaas geen tijd meer voor. Deze week heeft zo inpakt gemaakt dat ik de helft vergeten ben om te vertellen maar kan helaas niet alles opschrijven.Ik zal snel weer een bericht plaatsen en beloof me camera mee te nemen en foto's te plaatsen zodat jullie eindelijk kunnen zien in wat voor rommel we beland zijn.

Bedankt voor alle leuke reacties en vind leuk om jullie verhalen ook te lezen. Hopelijk tot snel!

Welkom in Nigeria

We gaan proberen het eerste te verhaal te plaatsen met deze computers. Internet van nog geen 56kb en stroom wat telkens uitvalt.

Na en prettige vlucht van 6,5uur en helaas 2uur moeten wachten in de warmtebij de douane om het land in te kunnen stonden we daneindelijk in de stad Lagos. We hebben daar zeker even paar minuten gestaan en om ons heen staan kijken met de vraag:'waar zijn wij beland?!' Na enig zoeken en rondjes te hebben gelopen voor de deur van het vliegveld kwamen we onze taxi tegen die ons naar het hotel moest brengen. Eerste dachten we dat hij een grapje maakte omdat iedereen je wil helpen dragen van je koffer en naar je verblijf wil brengen maar hij liet al snel zijn bord zien dat hij van de organisatie was.

De eerste nacht was best goed te doen alleen de warmte was heel erg vervelend en eten wasis erg pittig maar zeker goed te doen (snap nu wel waarom July 'de hond'rubberekip zo lekker vond, bij gebrek aan beter smaakt alles). Veder hadden we best een luxe met een tv op de kamer, douche, aircoen een goed bed!

De volgende ochten zijn we al vroeg richting Ibadan gegaan om een introductie week te krijgen en meer te leren over Nigeria. Heb erg moeten lachen om de chauffeur die ons naar Ibadan heeft gereden hij stopte halve wegen ineens langs de weg omdat hij moest plassen, dat zou hij in Nederland eens moeten proberen langs de snelweg. De hele weg heb ik mijn ogen uitgekeken naar wat je allemaal kon bewonderen: hoeveel rommel je tegen komt, kleine brandjes langs de weg, kapotte auto's die ze hebben achter gelaten, mensen die langs de weg wonen / zwerven en spullen aan het verzamelen zijn,politie die geld van iedereen wiltijdens een controleen ga zo maar door!! Heb ook heel veel mooie dingen gezien gelukkig zoals de natuur, verse bananen langs de weg of andere groenten.

We zijn nu in Ibadan tot zaterdag waarschijnlijk en dan gaan we naar Ilesa waar we in een gast gezin zitten. We hebben gister een simkaart gekocht (die het nog steeds niet doet, omdat ze te lui zijn om dat ding te activeren) en beetje door de stad gelopen. Je voelt je wel echt een holywood ster want iedereen kijkt je aan, wil je een handje geven of met je praten. Vanacht hebben we in een hostel geslapen waar ze geen stroom, airco en douche hebbendusdat wordt wassen met een washandje tot zaterdag om toch een beetje oksel fris te blijven. We krijgen vandaag les in Nigeriaans om wat losse woordjes te leren en krijgen meer informatie over het project. De komende dagen zullen we ons bezig houden met dit soort dingen en bezoeken van byzonderen gelegen heden + dan heb ik foto's. (ik kan nog wel uren door schrijven met wat ik tot nu toe allemaal heb meegemaakt maarheb nog maar een paar minuutjes dus ga snel dit bericht plaatsen en laat zo snel mogelijk weer iets van me horen)

Bedankt iedereen voor de leuke berichtjes en spreek jullie snel!!