na een paar weekjes in nigeria te zijn begint alles een beetje normaal te worden en een ritme te krijgen. Zo gaan we 3 a 4 dagjes per week naar school, 1 a 2 dagen werken op de office en 2 avondjes les geven in een weeshuis omdat de kinderen achterstand hebben. We hadden afgelopen weekend een begravenis en een feest, dat kan dus blijkbaar heel goed samen en ik heb wereld ervaring gehad!

begin bij het begin.. Het project op Potter and Clay School begint steeds meer vorm te krijgen en de lessen worden steeds leuker. Wanneer kinderen een nieuwe leerlaar hebben moeten ze altijd even wennen en zeker als het ineens een blanke man is die ze eigelijk nog nooit van zo dichtbij hebben gezien. Het is natuurlijk ook raar hoe ik Engels praat want hun Engels staat dus echt niet gelijk aan dat van de rest van de wereld... (dat is soms echt een taal barriere) maar met wat handen en voeten werk komen we er eigelijk altijd wel uit. In het begin zijn ze allemaal stil en verlegen maar je merkt wel dat ze je steeds meer gaan uitproberen om te kijken hoe ver ze kunnen gaan, maar de harde hand of een liniaal lost veel op! of... nou genoeg manieren natuurlijk. We hebben ook 3 computers op de kop getikt voor school en hebben software gekocht (iligale cd's van de zwarte markt) en geinstaleerd op de computers. Dit zijn typecursussen voor hun en we hebben ook een eigen les programma met uitleg over de computers. Dus paar uurtjes per week kunnen ze ook lekker pielen op de computers.

We hebben ook een project voor Living Hope Care (Lihoc). Zij houden zich vooral bezig met kinderen / ouderen met HIV / aids of tuberculose en proberen de mensen te informeren over de gevaren en gevolgen van deze ziektes maar ook hoe ze het kunnen behandelen. Wij zijn eigelijk extra pion in dit gebeuren en verstrekken soms informatie aan sex werker (grofgezegt: Hoeren), ook krijgen zij een test om te zien of ze niet al besmet zijn.. We geven dan ook gratis condooms weg zodat ze in ieder geval de volgende klanten niet besmetten of zelf ziek worden. Gelukkig is dit zelde dat we langs gaan want dat is echt onmenselijk en vreselijk om te zien allemaal... Maarjah, helaas moet het wel gebeuren. We bemoeien ons ook lekker met de organisatie van Lihoc met echt de saaiste vergaderingen ooit... Wij proberen dan beetje leven in de tent te gooien en er nog wat van te maken.

natuurlijk blijft het daar niet bij... ben niet gekomen om op mijn luie kontje te zitten en heerlijk bruin te worden. (wordt ik gelukkig toch wel!) We geven bijles op een weeshuis in de avond uurtjes (dinsdag en donderdag). Dit is wel heel leuk om te doen! We gaan soms ook met ze voetballen op een veldje bij hun in de buurt omdat ze veder eigelijk niks te doen hebben in het huis. Dus met een Oyibo een potje voetballen en ze scheenen helemaal blauwschoppen is natuurlijk als een wereld uitje voor de kinderen. na paar uurtjes voetballen / het grasveld water geven moet je wel weer paar liters water drinken :)

Afgelopen zaterdag hadden we een begrafenis van een vrouw uit de wijk. De kerkdienst was echt eer om te mogen bijwonen.. Dat is zo super om een keer te hebben mee gemaakt! Het is echt een feestje met een hoop gezang en gedans. (Extra informatie: Ieder feest / begravenis heeft zijn eigen dress-code en wordt dus ook verwacht dat je in deze kleding verschijnt. Het zijn pakken gemaakt van lappenstof (native cloth), de familie heeft zijn eigen kleur en de gasten hun eigen kleur). na de kerkdienst ga je met ze alle, echt met ze alle dat zijn dik 100mensen naar een groot grasveld waar een tentje staat en vervolgens nog eens 100mensen zijn om 1 wild, dik, groot en geniaal feest te geven ter nagedachtenis van haar. Het meest byzonderen van deze feestjes zijn het strooien met geld... Wanneer je de dansvloer op gaat en mensen waarderen de moeite of vinden je goed dan plakken ze geld op je gezicht wat natuurlijk blijft plakken omdat je zweet. Maar als een echte Oyibo op een feestje en dan ook nog dansen dan trek natuurlijk de aandacht van iedereen wat dus betekend (KASSA!!!!!!!!!). Maar al het geld wat je hebt verzamelt is niet bedoelt om te houden maar te verdelen onder de kinderen / arme mensen op straat.. Die staan dus ook met een grote massa rond om de tent met hun handjes omhoog. Wij hebben dus het geld maar eerlijk onder hun verdeeld + wat extra uit onze eigen zak natuurlijk!

Helaas heb ik geen tijd meer maar zal volgende keer snel weer wat foto's uploaden en nieuw verhaaltje posten.. totsnel iedereen en mis jullie wel :(