Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen.. Ik heb sinds de laatste keer zoveel dingen mee gemaakt. Ik moet jullie helaas wel teleur stellen dat ik nog steeds geen foto's heb die ik online kan zetten. We hebben helaas maar beperktstroom in dit land omdat de overheid het leuk vind omregelmatigdecentrales plat te gooien.Ben dusdirect vanuit het werk naar een internet cafe gegaan en heb me camera dus niet bij me. Maar het wachten wordt beloond dat beloof ik het kan hier echt super mooi zijn en zeker de natuur.

Vorige week donderdag zijn we naar het nationaal museum van Nigeria gegaan waar we (turbo) rondleiding kregen. Normaal gezien zou je er een uurtje over doen om alles te kunnen zien + een mooi verhaal maar zij kreeg het voor elkaar dat we na ca. 10min weer buiten stonden. Dus veel gezien en geleerd heb ik zeker niet maar wat ik heb gezien en kunnen volgen van het verhaal was wel boeient. De weg terug naar het kantoor van Syto stopte de taxi er mee en dat is hierheel normaal want van het woord 'APK' hebben ze hier zeker nog nooit gehoord. Wat ik helemaal byzonder vind is dat hier gewoon 2 mensen op de bijrijders stoel zitten en 5 soms wel 6 mensen op de achterbank.

We zijn later op de midag naar Musa gegaan dat is een nigeriaanse kunstenaar ik noem het meer een toeristewinkeltje want hij heeft maar 1 doel en dat is zoveel mogelijk rommel verkopen zoals: kaarten, beeldjes, sleutelhangers, etc. Zijn winkeltje / botiek zit onder een voetbal stadion we zijn dus later nog even boven op het stadion geweest dat was wel mooi om te zien. Aangezien Ibadan voor 90% laag bouw is kan je van zo punt bijna heel de stad zien.

We hebben ook een soort inburgingscursus gehad, yoeri en ik hebben helemaal dubbel gelegen van het lachen.Het islastig om detaal teleren maar wel erg leuk en wanner een Oyinbo (een wit persoon) huntaal spreekt gaan ze helemaal stuk van het lachen. Zowiezo witten mensen in dit land isal heel byzonderdusdat we losse woordjes spreken vinden ze helemaal geweldig.

Vrijdag hebben we besteed om naar Ilesa te gaan. Die ochtend hadden we gelukkig stroom en water dus hebben ons snel opgefrist en spullen in gepakt voor we naar Ilesa toen gingen. Reizen in dit land is een heel avontuur. De wegen zijn echt om te huilen en zei rijden hier 100 (als ze het halen) in hun 4 want door schakkelen naar de 5e versnelling is een luxe. Verwacht dus niet dat een weg van een uur eenuur duurd maar reken makelijk op 3uur. Ze bereken de reis tijd ook van (border to border) rand van de stad tot rand van de stad dat is al uniek.

Ons gastgezin is meer een 'gast'. Hij heet Akineen Nigeriaan van 26die helemaal alleen in zijnvaders huis woont die vorig jaar is overleden enhij wou graag wat gezelschap.Het huis iswel oke maar verwachter niet te veel van. We hebben een bed, toilet en umhh..... dat is het eigelijk.Onze douche is een emmer met water en klein bakje om het water over jezelf heen te scheppen.

Het had veel erger kunnen zijn want we hebben Emanuel ontmoet die woont sirieus in een kamer van 1m bij 1m met een bed en kledingkast, eten doet hij buiten de deur en douche doet hij onder de regen. dus dan hebben wij het nog luxe!Als je dit soort dingen ziet is dat zo byzonder en inmens dat je hem het liefst geld wil geven maar je weet eigelijk toch dat hij er niks aan heeft omdat het verdwijnt..

We hadden vandaag onze eerste werkdag. Werken kan je het niet echt noemen omdat alles met een tempo van lik me versie gaat maar we hebben gekeken bij3 scholen die onze hulp nodig hebben. morgen nemen we een besluit welke school we gaan helpen en een werkplan maken. Hierin gaan we plannen maken voor de komende weken maar hier zal ik volgende keer meer over vertellen.

Wilwel nog eenvacaturen open stellen voor een goede kok want ze hebben hier maar 2 smaken: Pittig of smaakloos. De eerste dagen moet je eraan wennen maar na paar dagen weet niet niet beter alles wat je kan eten gaat in dat gat onder me neus.

Ik kan echt nog uren door schrijven over wat ik allemaal nog heb gezien en mee gemaakt maar daar heb ik helaas geen tijd meer voor. Deze week heeft zo inpakt gemaakt dat ik de helft vergeten ben om te vertellen maar kan helaas niet alles opschrijven.Ik zal snel weer een bericht plaatsen en beloof me camera mee te nemen en foto's te plaatsen zodat jullie eindelijk kunnen zien in wat voor rommel we beland zijn.

Bedankt voor alle leuke reacties en vind leuk om jullie verhalen ook te lezen. Hopelijk tot snel!